İdlib’de Yerinden Edilen Siviller

2019 Yılında Suriye İle İlgili Önemli Olaylar

Türkiye’de ve Dünyada Mülteciler Türkiye 4 milyon mülteci ile dünyadaki mültecilerin %20’sine ev sahipliği yaparken en yakın ülke Pakistan 1.4 milyon mülteci ile dünya genelindeki mültecilerin %7’sini misafir etmektedir. Türkiye’nin operasyonları sonucu terörden arındırılan bölgelere geri dönen mültecilerin sayısı 370.000’dir ve bu rakam her geçen gün artmaktadır. Türkiye’de yaşayan ilkokul çağındaki Suriyeleri öğrencilerin %93’ü eğitim alabilmektedir. Dünya geneline baktığımızda toplam 25.9 milyon mülteci olduğunu görüyoruz (5.5 milyon Filistinli mülteciyi dahil). Ayrıca 70.8 milyon zorla yerinden edilen ve 41.3 milyon ülkesi içerisinden yerinden edilen kişi sayısı olduğunu görmekteyiz. Mülteciler konusunda Türkiye diğer ülkelere kıyasla büyük bir yükün altına girmiştir ve bu bağlamda yeteri kadar destek görmemektedir. Dünya genelinde önemli bir krize dönüşen mültecilerin ahvali her geçen gün daha da kötüye gitmektedir. Bu minvalde uluslararası dayanışmanın artması gerekmektedir.

Ebu Musab el Zerkavi’den günümüze DAEŞ

Rus Özel Askeri Şirketi Wagner’in Faaliyet Gösterdiği Ülkeler

Fırat Kalkanı Harekatı Bölgesinde Gıda Güvenliği

Suriye Muhalif ve Devrimci Güçler Ulusal Koalisyonu (SMDK) Başkanları Moaz el Hatib Görev Başlangıcı: 11 Kasım 2012Görev Bitişi: 22 Nisan 2013Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap George Sabra Görev Başlangıcı: 22 Nisan 2013Görev Bitişi: 6 Temmuz 2013Siyasi Durum: Suriye Ulusal KonseyiEtnik Köken: Arap Not: Vekil Başkan Ahmed Carba Görev Başlangıcı: 6 Temmuz 2013Görev Bitişi: 8 Temmuz 2014Siyasi Durum: Suriye Ulusal KonseyiEtnik Köken: Arap Not: 5 Ocak 2014’te yeniden seçildi. Hadi el Bahra Görev Başlangıcı: 8 Temmuz 2014Görev Bitişi: 4 Ocak 2015Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap Halid Hoca Görev Başlangıcı: 4 Ocak 2015Görev Bitişi: 5 Mart 2016Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Türkmen Not: 3 Ağustos 2015’te yeniden seçildi. Enes el Abde Görev Başlangıcı: 5 Mart 2016Görev Bitişi: 6 Mayıs 2017Siyasi Durum: Suriye Ulusal KonseyiEtnik Köken: Arap Riyad Seyf Görev Başlangıcı: 6 Mayıs 2017Görev Bitişi: 9 Mart 2018Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap Not: Sağlık sorunları nedeniyle istifa etti. Abdurrahman Mustafa Görev Başlangıcı: 9 Mart 2018Görev Bitişi: 29 Haziran 2019Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Türkmen Not: 9 Mart 2018 -6 Mayıs 2018 tarihleri arasında Vekil Başkanlık yaptı. Enes el Abde Görev Başlangıcı: 29 Haziran 2019Görev Bitişi: Devam ediyorSiyasi Durum: Suriye Ulusal KonseyiEtnik Köken: Arap İnfografik Kutluhan Görücü’nün çalışmaları sonucunda hazırlanmıştır.

Suriye Geçici Hükümeti Başbakanları Ghassan Hitto Görev Başlangıcı: 18 Mart 2013Görev Bitişi: 8 Temmuz 2013Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Kürt Not: Hükümeti kurmakta başarısız olunca istifa etti. Ahmed Tu’mah Görev Başlangıcı: 14 Eylül 2013Görev Bitişi: 22 Temmuz 2014Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap Ahmed Tu’mah Görev Başlangıcı: 14 Ekim 2014Görev Bitişi: 17 Mayıs 2016Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap Not: İkinci kez geçici hükümet başbakanlığına seçildi. Cevad Ebu Hattab Görev Başlangıcı: 17 Mayıs 2016Görev Bitişi: 10 Mart 2019Siyasi Durum: BağımsızEtnik Köken: Arap Abdurrahman Mustafa Görev Başlangıcı: 30 Haziran 2019Görev Bitişi: Devam ediyorSiyasi Durum: Suriye Ulusal Koalisyonu (SUK)Etnik Köken: Türkmen Not: SMDK başkanlığı görevinde de bulunmuş ilk başbakandır. İnfografik Kutluhan Görücü’nün çalışmaları sonucunda hazırlanmıştır.

Rusya’nın Suriye Politikasını Yürüten Aktörler Vladimir Putin, Vladimiroviç (Rusya Federasyonu Devlet Başkanı)[1] Vladimir Putin 7 Ekim 1952’de tarihinde Leningrad’da doğdu. 1970 yılında Leningrad Devlet Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanan Putin, 1975 yılında mezun oldu. 1970’lerin sonunda ve 1980’lerin başında Putin, Moskova’daki 1 No’lu KGB Okulu’nda eğitim almaya başladı. 1985-1990 yılları arasında çeşitli pozisyonlarda ve Doğu Almanya da dahil olmak üzere farklı ülkelerde görev yaptı. 1990’dan sonra Leningrad’a geri dönerek mezun olduğu üniversitede rektör asistanı olarak görev yapmaya başladı. 1996’da Moskova’ya taşındı ve Cumhurbaşkanlığı Mülkiyet Yönetimi Müdürlüğünün Genel Başkan Yardımcılığı’na atandı. Mayıs 1998’de, Putin, Cumhurbaşkanlığı İcra Dairesi Başkan Yardımcılığına getirildi ve iki ay sonra Federal Güvenlik Hizmet Müdürü olarak atandı. Mart 1999’dan Aralık 1999’a kadar Rusya Federasyonu Güvenlik Konseyi Sekreterliği görevinde bulundu. Daha sonrasında Rusya Hükümeti Başbakanlığına atanan Vladimir Putin, 26 Mart 2000’de Rusya Devlet Başkanlığına seçildi. 14 Mart 2004’te ikinci kez Rusya Federasyonu Devlet Başkanı olarak seçildi. 8 Mayıs 2008’de Cumhurbaşkanlığı Ofisi emriyle Başbakan olarak atandı. 2012 yılında yeniden Rusya Federasyonu Başkanı olarak seçildi. 18 Mart 2018’de yapılan seçimlerin ardından Vladimir Putin bir kez daha Rusya Federasyonu Devlet Başkanı olarak seçilmiştir. Igor Neverov, Svetoslavoviç Cumhurbaşkanlığı Dış Politika Ofisi Başkanı Neverov 1956’da doğdu. 1978’de Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden (MGIMO) mezun oldu. O zamandan beri Igor Neverov, Dışişleri Bakanlığı’nda ve yurtdışında çeşitli diplomatik görevlerde bulundu. 1994-1998’de Dışişleri Bakanlığı’nda Kuzey Amerika Bölüm Başkan Vekilliği yaptı. Daha sonra 1998-2002 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Rusya Büyükelçiliği’nde bakan danışmanı olarak görev yaptı. 2002’den 2009’a kadar Rusya Dışişleri Bakanlığı Kuzey Amerika bölümü direktörü olarak görev yaptı. Igor Neverov 2009’dan 2014’e kadar İsveç Krallığı’nın Büyükelçisi olarak görev yaptı. Daha sonra 2014-2018’de Rusya Dış İşleri Bakanlığı’nın İkinci Avrupa bölümünün direktörlüğünü yaptı.[2] Sonunda, Eylül 2018’de, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, Igor Neverov’u cumhurbaşkanlığı yönetiminin dış politika departmanı başkanlığına atadı.[3] Neverov İngilizce, İspanyolca ve Fransızca bilmektedir. Sergey Lavrov, Viktoroviç Rusya Federasyonu Dışişleri Bakanı Lavrov 1950’de doğdu. 1972’de Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden (MGIMO) mezun oldu. İngilizce, Fransızca ve Sinhalesce dillerini akıcı bir şekilde konuşabilmektedir. 1972’de mezun olduktan sonra kariyerine Sri Lanka’daki SSCB Elçiliği’nde başladı. 1976-1981 arasında Lavrov, SSCB Dışişleri Bakanlığı Uluslararası Örgütler Bölümü’nde çalıştı. 1992-1994 yılları arasında Rusya Dışişleri Bakan Yardımcısı olarak görev yaptı. Daha sonra Lavrov, Birleşmiş Milletler’de 2004 yılına kadar on yıl süreyle Rusya Federasyonu Daimi Temsilciliği yaptı. Son olarak, kendisi 2004’ten beri Rusya Federasyonu Dışişleri Bakanı’dır.[4] Mikhail Bogdanov, Leonidoviç Rusya Federasyonu Dışişleri Bakan Yardımcısı Bogadanov 1952’de doğdu. 1974’te Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden (MGIMO) mezun oldu. Mezuniyetinden bu yana Dışişleri Bakanlığı merkez ofisinde ve yurtdışındaki elçiliklerde çeşitli diplomatik görevlerde bulundu: 1974-1977, Yemen Halk Demokratik Cumhuriyeti; 1977-1980, Lübnan Cumhuriyeti; 1983-1989, 1991-1994: Suriye Arap Cumhuriyeti. 1997-2002 yılları arasında İsrail Devleti’nin Büyükelçisi olarak görev yaptı. 2002-2005 yılları arasında Rusya Dış İşleri Bakanlığı’nda Orta Doğu ve Kuzey Afrika Bölümü Müdürü olarak görev yaptı. 2005-2011 yılları arasında Mısır Arap Cumhuriyeti Büyükelçisi olarak görev yaptı. Haziran 2011’den bu yana Orta Doğu ve Afrika ülkeleri, İslam İşbirliği Teşkilatı ve Orta Doğu barış süreciyle ilgili konulardan sorumlu olan Bogdanov, Dışişleri Bakan Yardımcısı olarak görev yapmaktadır.[5] Arapça ve İngilizce bilmektedir. Alexander Kinschak, Alexandroviç Dışişleri Bakanlığı, Orta Doğu ve Kuzey Afrika Bölüm Başkanı (MENAD) Alexander Kinshchak 1962’de doğdu. 1988’de Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden mezun oldu ve Dışişleri Bakanlığı’nda çalışmaya başladı. 2002-2004 yılları arasında Bağdat’taki Rus Büyükelçiliği’nde danışman elçisi oldu. 2006’dan itibaren Rus MFA’da Orta Doğu ve Kuzey Afrika Bölümü’nde Genel Müdür Yardımcılığı pozisyonunda görev yaptı. Putin 2008’de Kinschak’ı Rusya Büyükelçisi olarak Kuveyt’te görevlendirdi. 2014-2018’de Rusya’da Suriye Arap Cumhuriyeti Büyükelçisi olarak görev yaptı. Halen, 2018’den beri Rusya Dış İşleri Bakanlığı’nda Orta Doğu ve Kuzey Afrika Bölümü’nün direktörüdür. Rusça, İngilizce ve Arapça bilmektedir.[6] Oleg Stepanov, Vladimiroviç Dışişleri Bakanlığı, Dış Politika Planlama Dairesi Başkanı 1972’de Moskova’da doğdu. 1994 yılında Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden mezun oldu. Stepanov, Korece ve İngilizce bilmektedir. 1994 yılından beri Dışişleri Bakanlığı sisteminde görev yapmaktadır. Dışişleri Bakanlığı’nda ve yurt dışında çeşitli görevlerde bulundu. 2010-2016’da Stepanov, ABD’deki Rusya Büyükelçiliği’nde askeri-siyasi konularda danışma elçisi olarak görev yaptı. 1 Haziran 2016 tarihinden beri Rusya Dışişleri Bakanlığı Dış Politika Planlama Dairesi Başkanı olarak görevini yürütmektedir.[7] Alexader Efimov, Vladimiroviç Suriye Arap Cumhuriyeti’nde Rusya Federasyonu Büyükelçisi Efimov 1958’de doğdu. Moskova Uluslararası İlişkiler Devlet Enstitüsü’nden mezun oldu. 1980 yılında Rusya Dışişleri Bakanlığı’nda görev yapmaya başladı. 2004-2008 yılları arasında Ürdün’de Rusya Büyükelçiliği’nde Bakan Yardımcısı, Misyon Başkanı Vekili olarak görev yaptı. 2008-2010 yılları arasında Orta Doğu ve Kuzey Afrika MFA Departmanı’nda Danışma Şefi olarak çalıştı. 2010-2013 döneminde Efimov aynı bölümde Genel Müdür Yardımcısı olarak görev yaptı. 2013-2018’de Rusya Federasyonu’nun Birleşik Arap Emirlikleri Büyükelçiliği’nde görev yaptı. Sonunda, 2018’in Ekim ayında, Rusya Federasyonu Büyükelçisi olarak Suriye Arap Cumhuriyeti’ne atandı. Efimov, Arapça ve İngilizce bilmektedir.[8] Alexander Lavrentiev Rusya’nın Suriye’de Özel Elçisi Segei Shoigu, Kuzhugetoviç Rusya Federasyonu Savunma Bakanı, Ordu Generali  Shoigu, 1955 yılında Tuva’da doğdu. 1977’de Krasnoyarsk Politeknik Enstitüsü’nden İnşaat Mühendisi olarak mezun oldu. Mezun olduktan sonra 1977’den 1991’e kadar uzmanlık alanıyla ilgili farklı pozisyonlarda görev aldı. 1991 yılında, Rus Kurtarıcı Birlikleri Başkanı oldu. 1991-1994 arasında Shoigu, Sivil Savunma, Acil Durumlar ve Doğal Afetlerin Ortadan Kaldırılması için RF Devlet Komitesi’nde başkan olarak görev yaptı. Daha sonra, aynı komitenin bakanı oldu ve burada, BDT Savunma Bakanlar Konseyi’nde (Bağımsız Devletler Topluluğu) 2012 yılına kadar görev yaptı. Nihayet, aynı yılın Kasım ayında Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ile Rusya Federasyonu Savunma Bakanı olarak atandı.[9] Dmitriy Utkin, Valeryeviç PMC Wagner’in Kurucusu ve Lideri Utkin 1970 yılında Kirovohrad Oblast’ta (Ukrayna) doğdu. Medya onu PMC Wagner’in kurucusu olarak nitelendiriyor. Üçüncü Reich  tarihine olan ilgisiyle tanınan Utkin’in çağrı işareti, Hitler’in en sevdiği bestecilerden biri olan Richard Wagner’in adını andırmaktadır. 2013 yılına kadar Rusya Baş İstihbarat Müdürlüğü’nde (GRU) Özel Kuvvetler Birimi’nde teğmen albay ve tugay komutanıydı. 2013 yılında GRU’dan emekli olduktan sonra Morgan Güvenlik Grubu için çalışmaya başladı. Şirket, korsanlığa karşı güvenlik konusunda uzmanlaşmıştır ve dünya genelinde görev yapmaktadır. 2017’nin kasım ayında RBC Utkin’in Evgeny Prigozhin’in şirketi Utkin Concord Management CEO’su olarak atandığını duyurdu.[10] 2016 yılında, Dmitry Utkin, Kremlin’de Anavatan Günü Kahramanları kutlamalarına katıldı ve Cesaret Emri ile ödüllendirildi. [11] Yevgniy Prigozhin, Viktoroviç PMC Wagner’in sahibi Prigozhin, 1961’de Leningrad’da (Saint Petersburg) doğdu. Leningrad Kimya-İlaç Enstitüsü’nde eczacılık okudu. 1979’da Prigozhin’e hırsızlık suçundan tecil edilmiş ceza verildi. 1981 yılında, soygun, sahtekarlık ve gençleri fuhuşa dahil etmek suçundan on iki yıl hapis cezasına çarptırıldı. Prigozhin, serbest bırakılmadan önce dokuz yılını hapishanede geçirdi. [12]1990 yılında sosisli sandviç satışı ile işine başladı. 1991-1997 arasında bir market ağı kurdu; 1995 yılında Vasilievsky Adası’ndaki Wine Club mağazasını açtı. 2009 yılında Rusya Federasyonu Hükümet Konağı’nda da bir restoran açtı. Genellikle “Putin’in Şefi” olarak anılır. Putin’in özel ordusu PMC Wagner’in sahibi olduğuna inanılmaktadır. [1] Official Internet Resources of the President of Russia, “Biography of Vladimir Putin”, President of Russia Presidential Executive Office, retrieved on December 6, 2019, from  http://en.putin.kremlin.ru/bio/page-0[2] RIA Novosti, “Биография Игоря Неверова” , retrieved on December 3, 2019, from https://ria.ru/20180929/1529631130.html[3] “ Игорь Неверов назначен начальником Президента по внешней политике” retrieved on December 3, 2019, from http://static.kremlin.ru/media/events/files/ru/131LCWOAkfh13zKrtWu4MXPcTGw8FWIm.pdf[4] The Ministry of the Foreign Affairs of the Russian Federation, “Lavrov Sergei Viktorovich”, retrieved on December 3, 2019, from  https://www.mid.ru/en/about/structure/minister[5] The Ministry of the Foreign Affairs of the Russian Federation, “Bogdanov Mikhail Leonidovich”, retrieved on December 3, 2019, from  http://www.mid.ru/en/about/structure/deputy_ministers/-/asset_publisher/7AT17IymWZWQ/content/id/647875[6] TASS, “Кинщак, Александр Александрович”, retrieved on December 3, 2019, from https://tass.ru/encyclopedia/person/kinschak-aleksandr-aleksandrovich[7] Совет по Внешней и Оборонной Политике, “Степанов Олег Владимирович”, retrieved on December 3, 2019, from www.svop.ru/степанов-олег-владимирович/[8] Embassy of the Russian Federation to the Syrian Arab Republic, “Ambassador H.E. MR. Alexander Efimov”, retrieved on December 3, 2019, from  https://syria.mid.ru/en_GB/ambassador[9] Ministry of Defence of the Russian Federation, “Sergei Shoigu”, retrieved on December 3, 2019, from https://structure.mil.ru/management/minister.htm[10] Adam Taylor, (February 23, 2018), “What we know about the shadowy Russian mercenary firm behind an attack on U.S. troops in Syria”, the Washington Post. https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2018/02/23/what-we-know-about-the-shadowy-russian-mercenary-firm-behind-the-attack-on-u-s-troops-in-syria/?noredirect=on[11] Akeksander Gostev, (December 16, 2016), “Russian Paramilitary Mercenaries Emerge from the Shadows”, Radio Free Europe. https://www.rferl.org/a/russia-paramilitary-mercenaries-emerge-from-the-shadows-syria-ukraine/28180321.html[12] Alexander Rabin, “Diplomacy and Dividents: Who really controls the Wagner Goup?” Foreign Policy Research Institute, October 4, 2019. https://www.fpri.org/article/2019/10/diplomacy-and-dividends-who-really-controls-the-wagner-group/    

Suriye Milli Ordusunun Yapısı Sekiz yıl süren savaşın ardından Suriye muhalefeti, bütün silahlı grupların Suriye Geçici Hükümeti Savunma Bakanlığı’nın emrinde ve Milli Ordunun bayrağı altında güçlerini birleştirdiklerini açıkladı. Bu açıklama, Fırat Kalkanı Operasyonuna müteakip başlayan 3 yıllık bir sürecin ürünü ve Suriye muhalefetinin yolculuğunda önemli bir kilometre taşıdır. Türkiye’nin Suriye muhalefetinin tek destekçisi olarak artan rolü ve Türk baskısının ardından İdlib, Afrin ve Kuzey Halep’te kalan fraksiyonlar bir araya geldi. Ancak yapılan açıklama ve içeriği Suriye muhalefetinin birleşmesini garanti etmemektedir. Her ne kadar yapısal ve çevresel engeller devam ediyor olsa da yapılan duyuru Suriye Savaşı’na dâhil olan aktörler için yeni fırsatlar sağlayabilir. En önemlisi, birleşmenin ilanı ile Suriye muhalefetinde de önemli değişiklik meydana geliyor. İlk defa, Suriye Ulusal Koalisyonu tarafından oluşturulan Suriye Geçici Hükümeti, silahlı muhalefeti emrinde tutmayı başardı. Bu adımla birlikte ilk kez siyasi muhalefet kendisini tüm Suriye muhalefetinin temsilcisi olarak ilan edebilir konuma geldi. Genel olarak, birleşen Milli Ordu unsurları İdlib, Lazkiye, Hama, batı Halep, Afrin ve kuzey Halep’teki bütün fraksiyonlar olarak özetlenebilir. Bununla birlikte, bu yapılara daha da odaklandığımızda Milli Ordu’nun kurucu unsurları hakkında önemli bilgiler elde etmekteyiz. Birleşmeye katılan 41 fraksiyonun 15’i Ulusal Kurtuluş Cephesi’nden ve 26’sı Suriye Ulusal Ordusu’ndan. Bu fraksiyonların 13’ü, ABD Suriye silahlı muhalefetine desteğini kestikten sonra kuruldu. İstatiksel olarak baktığımızda, Milli Ordu yaklaşık 70.000 – 90.000 savaşçıdan oluşmaktadır. Milli Ordunun içerisindeki sayısal olarak en büyük gruplar Ahrar el Şam, Ahrar el Şarkiyye, Feylak el Şam, Fırka Hamza, Fırka Sultan Murad, Özgür İdlin Ordusu, Cephe Şamiye, Ceys el İslam, Ceys el Ahrar, Ceys el Nasr, Ceys el Şarkiyye ve Ceys el Nukba’dır. Suriye Milli Ordusunun YapısıSuriye Milli Ordusu resmi olarak Suriye Geçici Hükümeti’nin bir parçası olmuştur ve Geçici Hükümeti’nin Savunma Bakanlığı emri altında çalışmaktadır. Diğer bir tabir ile Suriye Milli Ordusu, Suriye Geçici Hükümeti Başbakanı Abdurrahman Mustafa ve Savunma Bakanı Selim İdris’e bağlıdır. Selim İdris aynı zamanda Suriye Milli Ordusu Genelkurmay Başkanıdır. Ancak, Suriye Milli Ordusu’nun eski liderleri bir meclis olarak Ordu içerisinde söz sahibidirler. Suriye Milli Ordusunun Üç Kolordu komutanları Muataz Raslan, Mahmud el Baz ve Ebu Ahmed Nour Kolordu içerisindeki diğer bütün gruplardan sorumludurlar. Her komutan resmi olarak emir verme yetkisine olup, şu anda Selim İdris ve diğer iki komutanın koordinasyonunda Kolorduların temsilcisi olarak karar almaktadır. Genelkurmay Başkanı ve Savunma Bakanlığı, Suriye Milli Ordusu’nu yapılarından özerk olarak çalışan farklı ofislere sahiptir ve yalnızca Selim İdris’in emirlerine uymaktadırlar. Sözcü Yusuf Hamoud ve onun medya Ofisi; askeri mahkeme başkanı Arafat Hamourd ve askeri mahkeme ofisi; askeri polis teşkilatı başkanı Ahmad al Kurdi ve askeri polis; manevi rehberlik danışmanları başkanı Hasan Dağım ve manevi rehberlik ofisi; finans ofisi; idare ve organizasyon ofisi; operasyon ofisi ve eğitim ofisi; Suriye Savunma Bakanlığı’nın emri altında çalışmaktadır. Suriye Milli Ordusu’na ait Kolorduların oluşumuSuriye Ulusal Ordusu’nun 4,5,6 ve 7. Kolorduları İdlib’de bulunan Kurtuluş Cephesi’ndeki grupları tarafından oluşturulmaktadır ve henüz tam olarak örgütlenme sağlanamamıştır. Buna karşılık Suriye Milli Ordusu’nun ilk Kolordusu belli bir yapıya ve düzene sahiptir. İlk üç Kolordu aynı zamanda Barış Pınarı Harekatı’na katılanlardır. Birinci Kolordu 11. Tümen, 12. Tümen, 13. Tümen ve 14. Tümen’den oluşmaktadır.11. Tümen’in bileşenleri 111. Tugay (Liva el Şimal), 112. Tugay (Ceys el Ahfad) ve 113. Tugay (Ceys el Ahfad)’dır.12. Tümen’in bileşenleri 121. Tugay (Liva Semerkand), 122. Tugay (Liva Muntassır Billah) ve 123. Tugay (Ahrar el Şarkiyye)’dir.13. Tümen’in bileşenleri 131. Tugay (Sultan Mehmed Fatih), 132. Tugay (Kaidet el Gazil) ve 133. Tugay (Live el Vakkas)’dır.14. Tümen’in bileşenleri 141. Tugay (Feylak el Şam), 142. Tugay (Sultan Süleyman Şah), 142. Tugay (9. Tümen), 144. Tugay (20. Tümen), 145. Tugay (Ceys el Nukba) ve 146. Tugay (Ceys el Şarkiye)’dir. İkinci Kolordu 21. Tümen (Fırka Sultan Murad), 22. Tümen (Fırka Hamza ve Liva Sukur el Şimal), 23. Tümen (Fırka Muattasım ve Recal el Harb), 24. Tümen (Fırka Sultan Murad), 25. Tümen (Ceys el İslam) ve 26. Tümen (Feylak el Rahman)’dan oluşmaktadır. Üçüncü Kolordu 31. Tümen (Cephe Şamiye), 32. Tümen (Cephe Şamiye ve Şukur el Şam), 33. Tümen (Cephe Şamiye), 34. Tümen (51.Tümen [Sultan Osman, Fevc el Mustafa, Suvvar el Cezire, Fevc el Evvel] ve Liva el Selam [23. Tümen ve Fevc el Hamis]) ve 35. Tümen (Feylak el Mecd)’den oluşmaktadır. Bu çalışma Suriye Milli Ordusu yetkilileri ile yapılan mülakatlar ve Ömer Özkızılcık’ın daha önce yayımladığı analizden yola çıkarak hazırlanmıştır: The Components of The National Army and the Implications of the Unification, (SETA Foundation: Ankara, 2019).